تأثیر امواج موبایل و وای‌فای بر باروری زنان و مردان/ سکوت مراجع رسمی + فیلم
تاریخ انتشار: ۲۴ خرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۶۶۶۶۹۲
به گفته محققان سردرد، خستگی، اختلالات خواب، عوارض گوارشی، اختلالات حافظه، استرس، افسردگی، ایجاد تومور مغزی، ناباروری در مردان و زنان و بروز سرطان بخشی از عوارض استفاده طولانی از گوشی و امواج وای‌فای است که مراجع رسمی در برابر آن سکوت کرده‌اند.
به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران پویا؛ جهان پیرامون انسان قرن بیست‌ویکم را طیفهای مختلفی از فرکانسها، تشعشعات و امواج رادیویی تشکیل می‌دهد و همواره این نگرانی را با خود به همراه دارد که آیا امواج ساطع شده از دستگاه‌ها و تجهیزات دیجیتال، تأثیری بر سلامت انسان دارد یا خیر.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این نگرانی همپای بسط و توسعه استفاده از ابزارهای ارتباطی هوشمند نظیر گوشیها، تبلتها و دستگاه‌های پوشیدنی دیجیتال، افزایش یافت و اکنون که درصدد ورود به عرصه «اینترنت اشیاء» برای اتصال تمامی دستگاه‌ها و تجهیزات هوشمند به شبکه سراسری یکپارچه هستیم، به اوج خود رسیده است.
کمتر فردی را می‌توان سراغ گرفت که حداقل یک‌بار با مقوله آسیب‌زا بودن ابزارهای الکترونیکی و ساطع‌کننده تشعشعات رادیویی مواجه نشده باشد؛ با وجود اینکه بسترها مذکور در تار و پود زندگی امروزه تنیده است یا به عبارت دیگر، تمامی افراد جامعه خود را وابسته به تلفنهای همراه هوشمندشان می‌دانند اما این امر نمی‌تواند دلیلی باشد تا چشم روی نگرانیهای حاصل از ارسال امواج توسط آنها ببندیم.
تاکنون نیز رسانه‌ها بر جنبه‌های مختلفی از آسیب‌زا بودن امواج انتشار یافته از دستگاه‌ها و ابزارهای دیجیتال پرداخته‌اند و طی سالهای اخیر با انجام آزمایشات و تحقیقات مستقلی به مواردی نظیر سردرد، خستگی، اختلالات خواب، مشکلات گوارشی، اختلال در عملکرد مغز و حافظه، استرس و حتی افسردگی که می‌تواند از آثار استفاده بی‌رویه از تلفن همراه، قرارگیری در محیط پوشیده شده از امواج وای‌فای و رادیویی باشد، اشاره کرده‌اند.
اما این تبعات و آثار زیانبار استفاده از دستگاه‌های الکترونیکی و دیجیتال که ساطع‌کننده امواج رادیویی هم هستند، هیچگاه از سوی نهادهای رسمی و ذی‌ربط داخل کشور نظیر سازمان انرژی اتمی، وزارت بهداشت، وزارت ارتباطات، وزارت صنعت و... مورد تأیید قرار نگرفته است و این نهادها در قبال بسیاری از اسناد و نتایج تحقیقاتی از این دست، سکوت اختیار کرده‌اند.
البته این تب نگرانیها که حاصل شیوع استفاده بی‌رویه از دستگاه‌های ارتباطی حامل امواج که روز به روز با توسعه سرسام‌آور بسترهای ارتباطی نوین نظیر ابزارهای مطرح در مقوله اینترنت اشیاء بیشتر نیز می‌شود، خاص کشور ما نیست و گستره‌ای جهانی دارد.
کافی است برای درک میزان نگرانیهای مطرح در این بخش، نگاهی به گزارش و تحلیلهای صورت گرفته در کشورهای اروپایی و امریکایی بیندازیم تا متوجه تلاش و همت محققان و پژوهشگران این کشورها برای یافتن پاسخی به این سؤال شویم که «آیا امواج و تشعشعات رادیویی برای سلامت انسان مضر هستند و تا چه میزان این احساس خطر و آسیبها، واقعی هستند؟»
برخی محققان غربی دنبال پاسخی برای این سؤال و اثبات حقیقت ماجرا هستند تا برای همیشه آب پاکی را روی دست مردم دنیا در ارتباط با نحوه مواجهه با دنیای الکترونیکی و مقوله امواج، ریخته باشند.
با این حال، چنین تلاشهایی تا امروز به نتایجی قطعی و نهایی خود نرسیده اما مانعی برای انتشار گزارشهای انفرادی بخشهای مختلف در ارتباط با آسیب‌زا بودن این امواج هم نشده است؛ «اثرات منفی وای‌فای بر سلامت مغز کودکان»، «اختلال در رشد و ترمیم سلولها»، «تضعیف فعالیتهای ذهنی زنان»، «تأثیر بر ناباروری زنان و مردان»، «ایجاد تومورهای مغزی»، «سرطانزا بودن امواج رادیویی» و... بخشی از گزارشهای انتشار یافته در بیان اثرات مخرب این امواج برای انسان بوده است.
محققان استرالیایی طی هشت سال گذشته با انجام مطالعاتی به این نتیجه رسیدند که اشعه وای‌فای، سنتز پروتوئینها را تحت تأثیر قرار می‌دهد و همین عاملی بر کُند شدن قابل توجه رشد کودکان می‌شود یا در پژوهشی دیگر که تعدادی گیاه در اتاقی بدون وای‌فای و تعدادی دیگر در اتاقی با وای‌فای قرار داده شدند اما بعد از دو هفته مشاهده شد که گیاهان در اتاق آزاد و بدون وای‌فای، رشد کرده اما گیاهانی که در معرض وای‌فای بودند، رشد نکرده بودند.
یا در پژوهشی دیگر که با رویکرد «تأثیر امواج وای‌فای و اشعه‌های الکترومغناطیسی بر ناباروری» صورت گرفت و محققان در یک آزمایشگاه به مدت 45 روز متوجه شدند که اشعه‌های وای‌فای علاوه بر تحت تأثیر قرار دادن تحرک اسپرم، می‌توانند به تخمدان هم حمله کنند؛ شیوه این تحقیق به این شکل بود که موشها روزانه دو ساعت در برابر امواج وای‌فای قرار می‌گرفتند و نهایتا بعد از 45 روز هم موشهای نر و هم موشهای ماده، باروری خود را تا حد قابل توجهی از دست دادند.
آزمایشهایی هم در گوشه و کنار جهان صورت گرفت و احتمال بروز تومورهای سرطانی برای کسانیکه در معرض تشعشعات رادیویی هستند را مخابره کرد اما تمامی این موارد تحقیقاتی هیچگاه از سوی دستگاه‌ها و نهادهای رسمی کشورها مورد تأیید قرار نگرفت.
بسیاری از کارشناسان و محققان معتقدند امپراطوری ارتباطات به قدری در هم تنیده و قدرتمند است که جهان را تحت سیطره خود قرار داده و مدیران کمپانیهای فعال در این بخش به اندازه‌ای با سیاست آمیخته شده‌اند که سیاستمداران را نیز با مطامع تجاری خود همسو کرده‌اند لذا دلیل اصلی که مانع از انتشار یا پرداختن به این مقولات حیاتی می‌شود، فشارهای سیاسی ساطع شده از پیکره تنومند تجارت ارتباطات مخابراتی است و زنجیره کمپانیهای سازنده تجهیزات ارتباطی اجازه چنین کاری را نمی‌دهند.
آسیب‌زایی تجهیزات ارتباطی دارنده امواج رادیویی همواره از سوی حاکمیت حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات ایران رد شده و صراحتا در برابر این مقوله ایستاده‌اند؛ کارشناسان رگولاتوری حوزه ارتباطات معتقدند تمامی تجهیزات مورد استفاده در حوزه مخابرات سیار، در حد استانداردهای ارتباطی هستند و در پائین‌ترین حد ممکن کار می‌کنند و حتی سقف استانداردهای در نظر گرفته شده نیز نمی‌رسند.
در حالیکه دستگاه‌ها و ارگانهای رسمی کشور نسبت به این نگرانی، بی‌توجهی می‌کنند و خود را از فضای ورود به این داستان دور نگه می‌دارند اما رسانه‌ها همچنان پای کار هستند و هر از گاهی به انتشار و مخابره دیدگاه‌های جدید می‌پردازند؛ یک نمونه از گزارشهای در ارتباط با نگرانی کشورهای غربی نسبت به «تشعشعات امواج رادیویی» و تلاش محققان برای اثبات این موضوع، گزارش ویدئویی کامران نجف‌زاده، خبرنگار واحد مرکزی خبر در ادامه آمده است:
دغدغه‌هایی از این دست، ما را در بخش علمی باشگاه خبرنگاران تسنیم بر آن داشت تا در قالب پرونده ویژه‌ای با عنوان ثابت «تشعشعات قرن بیست‌ویکم» به تمام ابعاد تحقیقات مستقل صورت گرفته در این حوزه، مستندات، مراوردات پیدا و پنهان این مسئله و ... بپردازیم که از این پس در فواصل زمانی مشخص در شمارگانهای پیاپی در تسنیم منتشر خواهد شد.
انتهای پیام/
R1012190/Psaadati/S2,18,41,1313/CT1منبع: تسنیم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۶۶۶۶۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
توهین در آزادی، فرصتی دوباره برای احیای حقوق زنان در ورزشگاه‌ها
توهین یک مرد به خانم‌های حاضر در ورزشگاه آزادی، فرصت اعتراض دوباره‌ای به مخالفان حضور زنان در استادیوم‌ها داده است.
به گزارش خبرورزشی، حواشی دیدار پرسپولیس و سپاهان کماکان ادامه دارد و بیش از همه حول توهین‌های مردی می‌گذرد که سخنان او هیچ خریداری نداشت.
اما اگر از حکم کمیته انضباطی (ممنوعیت ۱۰ ساله برای ورود به ورزشگاه‌ها) و اینکه چه‌قدر قابلیت اجرایی دارد بگذریم، موضوع از ابعاد دیگری نیز قابل بررسی است:
اول اینکه چرا صحبت‌های یک تماشاگر پای دیگر تماشاگران و حاضران نوشته می‌شود؛ مگر در برخورد با راننده متخلف باید شرایط را برای دیگر رانندگان تنگ کرد یا جُرمِ ورزشکار خاطی را همه ورزشکاران گردن می‌گیرند که حالا برای این خطا و بی‌حرمتی، عده‌ای دوره افتاده‌اند که مسئله را با محوریت هوادار و تماشاگر و کلیت فوتبال بررسی کنند؟
دوم آن‌که مگر حرمت و کرامت انسانی محدود به زنان است که بسیاری برای پیش‌برد اهداف و دغدغه‌های خود، جایگاه زن را بهانه کرده‌اند و به‌طور هماهنگ مسئله را از این زاویه بررسی می‌کنند؟ مگر توهین وابسته به جنس و نقش توهین‌دیده است که عده‌ای به اسم حمایت از زن و حراست از جایگاه او، جلو افتاده‌اند و تازه برای همین بهانه هم به فکر حذف زنان از استادیوم هستند؟ یعنی اگر بی‌حرمتیِ مشابهی به‌جای زن، به گروه عظیم دیگری مثلن قشر کارگر اتفاق افتاده بود، دلواپسان ابتدا غم نان کارگر را به سینه می‌زدند و در مرحله چاره‌جویی، حذف کارگران از استادیوم را تجویز می‌کردند؟ هرچه‌قدر واکاوی اتفاق پیش‌آمده با محوریت «توهین‌دیده» عجیب است، جست‌وجوی راه‌حل در همین سمت ماجرا عجیب‌تر و چه بسا خنده‌دار به نظر می‌رسد! من خطا کنم و تو مجازات شوی در کدام عدالت‌خانه‌ای تعریف شده؟
سوم و مهم‌ترین، بررسی موضوع در بعد کلان و از زاویه فرهنگی و اجتماعی است؛ اینکه چرا مردی چنین افکار و ادبیاتی دارد، جدای آن‌که از مسئولیت او در این بی‌حرمتی ذره‌ای نمی‌کاهد، برگرفته از فرهنگ مردسالار و زن‌ستیزی است که متاسفانه کماکان در جامعه وجود دارد. البته که ارتقای فرهنگی در مسئله برابری زن و مرد، نه آسان است، نه در کوتاه‌مدت قابل انجام و نه موضوع این نوشتار، اما نقش ورزش، فوتبال و استادیوم‌ها در همین فقره قابل بررسی است؛ وقتی مردان در استادیوم سهم بیش‌تری دارند، جایگاه بهتری دارند و نزدیک‌تر می‌نشنیند، بدون حساب‌وکتابِ خاصی مشمول شرایط بهتری شده‌اند که در ادامه همان تفکر جنس دوم(!) است.
هرچه‌قدر بدبینی‌مان نسبت به بهانه تازه‌متولدشده‌ای به نام «مشکلات زیرساخت» را کاهش دهیم، باز هم می‌توان در همین شرایط تفکیکِ جایگاه زنان، وضعیت برابر و بهتری برای آنان به‌وجود آورد. اگر خانواده‌ها نمی‌توانند کنار یکدیگر تماشاگر مسابقه موردعلاقه‌شان باشند، می‌توان لااقل سهم یکسانی برای زن و مرد در نظر گرفت. اینکه از یک ورزشگاه مثلن ۵۰هزار نفری، ۴۸هزار بلیت را به مردان تخصیص دهیم و فقط ۲هزار بلیت برای خانم‌ها آزاد کنیم و ایشان را در بدترین سکوها بنشانیم، جز اینکه ادعا کنیم مجوز حضور زنان را صادر کرده‌ایم چه حاصلی داشته است؟
یادآور می‌شود استقبال پرتعدادتر مردان برای تماشای فوتبال حق بیش‌تری برای آنان ایجاد نمی‌کند. در وضعیت تفکیک‌شده فعلی، تصمیم‌گیرندگان باید با شمالی و جنوبی (یا شرقی و غربی) کردن استادیوم و ورودی‌ها، مساوات را برای زنان در فرصت و حق انتخاب فراهم کنند تا هم برای تهیه بلیت با مشکلات عدیده کنونی مواجه نباشند و هم همانند مردان امکان انتخاب بلیت با توجه به جایگاه و فاصله از زمین داشته باشند.
و در پایان؛ این تاکیدِ یادداشت روزنامه کیهان که شرایط ورزشگاه‌ها به گونه‌ای است که بسیاری از خانواده‌ها نه خود به ورزشگاه می‌روند و نه اجازه حضور فرزندان‌شان را می‌دهند، نکته دقیقی است که چاره‌اش نه در حذف زنان یا گوشه‌نشینیِ آنها، که اقدام فوری جهت فراهم کردن فرصت برای همین خانواده‌های علاقه‌مند مورداشاره کیهان است. اینکه می‌گویند مگر نگفتید ورود زنان جو ورزشگاه را بهتر می‌کند اما دیدید که نکرد و گفتیم که نمی‌کند، ماهی‌گرفتن از آب گل‌آلودی است که فدراسیون فوتبال با مدلی که برای حضور زنان در پیش گرفته مسبب آن است. فراموش نکنیم آن‌هایی که مدعی بودند حضور زنان می‌تواند موجب بهبود وضعیت فرهنگی استادیوم‌ها شود، سینما و شهربازی و بازار و ده‌ها مثال دیگری را نشان می‌دادند که روش کنونی جانمایی زنان هیچ شباهتی به آن مثال‌ها ندارد! البته که ورزشگاه‌ها به‌خاطر چنددهه مردانه بودن شرایط متفاوتی دارند، اما راه اصلاح، در استمرار این وضعیت یا تغییر معیوب آن نیست.
کانال عصر ایران در تلگرام
امیدواری ژینولا به کامبک پاری سن ژرمن مقابل دورتموند: آنها از نظر جسمانی، تکنیکی و تاکتیکی آماده هستند